കുഞ്ഞിമോന്റെ കാഴ്ച്ചകള്‍-1

ശൈഖിന്റെ ജിന്ന്

“ഈ ഉപ്പക്കെന്താ പതുക്കെ നടന്നാല്?”

നിരത്തിനരികില്‍ തളംകെട്ടി നില്‍കുന്ന വെള്ളത്തില്‍ ചവിട്ടിയും, പുതുതായി പൊടിഞ്ഞ പാറ്റകളെ പിടിക്കാനാഞ്ഞും കുഞ്ഞി മോന്‍ ഉപ്പയുടെ പിറകെ നടന്നു. എത്ര നടന്നിട്ടെന്താ...? ഈ ഉപ്പയുടെ കൂടെയുണ്ടോ എത്തുന്നു? വലിയ കാലുകള്‍ കവച്ചു വെച്ചു അതി വേഗത്തിലാണ് ഉപ്പയുടെ നടത്തം. പെട്ടന്നാണ് വേലിയരികില്‍ നിന്നും ഒരു മഞ്ഞ പൂമ്പാറ്റ പാറി വന്നു നിരത്തിലെ മെറ്റല്‍ കല്ലില്‍ ഇരുന്നത്.

ഉപ്പ ഒന്നും കാണുന്നതേയില്ല. അടുത്ത ചവിട്ടില്‍ ആ മഞ്ഞ പൂമ്പാറ്റ.............

“ചവിട്ടല്ലേ....”

കുഞ്ഞു മോന്‍ ഉറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. ഇത്തിരി ദേഷ്യത്തോടെയാണു ഉപ്പ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയത്. വലിയ മുഖത്തു ഗൌരവം. കുറ്റിത്താടിയില്‍ നര കയറി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കണ്ണുകളില്‍ ചുവപ്പ്. കൊഴിഞ്ഞു തീരാറായ മുടിയില്‍ ഏതാനും എണ്ണം എഴുന്നു നില്‍കുന്നു,,,ഉപ്പക്കു പ്രായം ഒരുപാടായ പോലെ...വിമാനത്തില്‍ പോയതിനു ശേഷമാണല്ലോ ഉപ്പയുടെ ഇങ്ങനെ കല്ലിച്ചു പോയത്‌_ കുഞ്ഞി മോന്‍ ഓര്‍ത്തു. അതിനു മുമ്പ്‌ ഉപ്പ സുന്ദരനായിരുന്നു. വലിയ കട്ടി മീശയും ഒരുപാടു മുടിയുമായിട്ടു....കുഞ്ഞി മോള്‍ക്ക്‌ എന്തസൂയയായിരുന്നു തന്നോട്.

“വേഗം വാ...”

ഉപ്പ അക്ഷമയോടെ വിളിച്ചു. ആ വിളിയിലെ ദേഷ്യം കുഞ്ഞു മോനെ സംഘടപ്പെടുത്തി. തന്നെ ഉപ്പ ഇങ്ങനെ വിളിച്ചിട്ടില്ല. അല്ലങ്കില്‍ തന്നെ പുതുവീട് കാണാന്‍ പോകാന്‍ ഇത്ര തിരക്കെന്തിനാ..? പണിക്കാരെല്ലാം സമയത്ത് തന്നെ എത്തീന്നു ഉമ്മ പറഞ്ഞതാണല്ലോ...

“പൂമ്പാറ്റകളെ.....പോട്ടെട്ടോ......ഉപ്പ ദേഷ്യത്തിലാ....”

കല്ലിലിരുന്ന പൂമ്പാറ്റ ചിരിച്ചു. പൂവ് ചിരിച്ചു. കുഞ്ഞിമോന്റെ ചിരി കണ്ടു ഉപ്പയുടെ മുഖത്തും ഒരു ചിരി തെളിഞ്ഞു മാഞ്ഞു.

ഉപ്പയുടെ കൈ വിരലില്‍ തൂങ്ങിയാണ് പിന്നെ നടന്നത്.ചൂണ്ടു വിരലില്‍ എത്തിപ്പിടിക്കാന്‍ പ്രയാസത്തോടെ കൈ നീട്ടി അവന്‍ ഏന്തി നടന്നു.കുഞ്ഞു വിരലുകള്‍ നിരത്തിലെ മെറ്റലില്‍ ഉരഞ്ഞു.

കുഞ്ഞു മോന് വേദനിച്ചു..നിരത്തിനും പൂവിനും പൂമ്പാറ്റക്കും കലക്ക വെള്ളത്തിനും അപ്പോള്‍ വേദന തോന്നി. അവ കരഞ്ഞു...ഒച്ചയില്ലാതെ...

പുതു വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ കുഞ്ഞിമോന്‍ ചെവി പൊത്തി.

“എന്തൊരു ഒച്ചയാണിവിടെ?”

വലിയ വായുള്ള ഒരു രാക്ഷസനെ ഇരുമ്പിന്‍റെ വടിയില്‍ കെട്ടിയിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ട് അതിന്റെ വായിലേക്ക് കല്ലും മണലും സിമെന്റും വെള്ളവും ഒഴിക്കുന്നു. വിടുമ്പോള്‍ അതു അലറിക്കരയുന്നു.. ഓടിപ്പോകാന്‍ നോക്കുന്നു... അതിനു പറ്റാതെ അതു ചുറ്റും കറങ്ങുന്നു...,അതിന്‍റെ അലറ്ച്ചയില്‍ കുഞ്ഞിമോന്‍ പേടിച്ചു, പൂവും പൂമ്പാറ്റയും മരവും പേടിച്ചു വിറച്ചു. കുറെ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആരോ കെട്ടഴിച്ചിട്ട പോലെ രാക്ഷസന്‍ അകതുള്ളതെല്ലാം തുപ്പിക്കളഞ്ഞു. അലര്‍ച്ച കുറഞ്ഞു.

“പാവം..രക്ഷപ്പെട്ടു” കുഞ്ഞിമോന്‍ ആശ്വസിച്ചു.

രാക്ഷസന്‍ തുപ്പിക്കളഞ്ഞത് കുറെയാള്കാര്‍ ചട്ടിയിലാക്കി വീടിനു മുകളിലേക്കു ചുമന്നു കൊണ്ട് പോകുന്നു...വരിവരിയായി....എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരേ മുഖമാണല്ലോ...രാക്ഷസന്റെ ആള്‍ക്കാരാകും.

“അതെന്തിനാ?”

കുഞ്ഞി മോന്‍ ഉപ്പയോട് ചോദിച്ചു. അടിവെച്ചു അടിവെച്ചു പോകുന്ന ചുമടുകാരെ തെല്ലൊരു അധികാരത്തോടെ നോക്കി നില്‍കുന്ന ഉപ്പ “വീടുണ്ടാക്കാന്‍” എന്ന് പറഞ്ഞൊഴിഞ്ഞു.

“കടവുളേ...”

ആരോ ഉറക്കെ വിളിച്ചു. കുഞ്ഞിമോന്‍ അന്തം വിട്ടു നിന്നു. രാക്ഷസന്‍ ആരെയോ വിഴുങ്ങി എന്നാണു തോന്നിയത്‌. ചുമടുമായി വരിവരിയായി നീങ്ങിയിരുന്ന ഒരാള്‍ വീണിരിക്കുന്നു. നിലത്തു തെറിച്ചു പോയ കോണ്‍ക്രീറ്റ്. ചുമട്ടുകാരന്‍ എന്തു ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ അന്തിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു.

“യാ...ഹിമാര്‍....”

എന്നു ആരോ ഉറക്കെ പറയുകയും ചാട്ട കൊണ്ടെന്ന പോലെ അടിക്കുകയും ചെയ്തു. തൂവിക്കളഞ്ഞ കോണ്‍ക്രീറ്റിന്റെ വില പറഞ്ഞു അയാള്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും അടിച്ചു. അടി കൊണ്ട ചുമട്ടുകാരന്‍ നിലത്തു വീണു. ഉപ്പയെ അറബി ചാട്ട കൊണ്ട് അടിക്കുന്നത് ഉമ്മയാണ് പറഞ്ഞത്‌. ആ അറബി വിമാനം കയറി ഇവിടെയും വന്നുവോ? കുഞ്ഞിമോന്‍ പേടിച്ചു ഉറക്കെ വിളിച്ചു..

“ഉപ്പാ...”

കയ്യിലെ പ്ലാസ്റ്റിക് കയര്‍ ദൂരെയെറിഞ്ഞു ഉപ്പ കുഞ്ഞിമോന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു, പിന്നെ ദൈന്യതയോടെ താഴെ കിടക്കുന്ന ചുമടുകാരനെ താങ്ങി. .